زندگی را ...

زندگی را  ...

سخت نگیر

رونق عمر چند صباحی گذراست .

قصه ی بودن ما 

برگی از دفتر افسانه ای راز بقاست 

دل اگر می شکند 

دل اگر میمیرد

و اگر باغ به خود رنگ خزان میگیرد 

همه هشدار به توست 

جان من 

سخت نگیر 

زندگی کوچ همین چلچله هاست

به همین زیبایی 

به همین کوتاهی ...

دلم تنگه ، دلم بهانه میگیره

دلم بهانه میگیرد نبودنت را 

هیچ راهی برای سرکوبش نیست 

نه خاطراتت

نه رویایت 

نه یادت 

تنها

مثل هیزمی که به آتش نهاده ای 

می سوزد و می سوزاند

امید دارم

اشک شاید مرهمی براو باشد‎